Winterreis naar Zwitserland

door Paul Wiggenraad

Dat Zwitserland een sneeuwland pur sang is, hebben 59 deelnemers aan de SNE-winterreis van 18 tot 27 februari 2000 aan de lijve kunnen ervaren. Vooral de hoger gelegen plaatsen toonden een wit landschap, op de twee topdagen in deze week beschenen door een winterzon in een staalblauwe lucht.

Op de heenreis werd nauwkeurig de loop van de Rijn gevolgd, eerst tot Basel en vervolgens via Schaffhausen, de Bodensee, Chur tot aan de oorsprong van de rivier nabij Thusis (de Hinter-Rhein) en Disentis/Mustér (de Vorder-Rhein). Chur was de eerste verblijfplaats voor drie nachten.Er was van daaruit over de Rhätische Bahn een rondrit onder meer door de onlangs geopende Vereinatunnel georganiseerd, met drie eigen rijtuigen (de Stiva Retica) gekoppeld aan diverse reguliere treinen.Op de vrije dag waaierden de deelnemers, alle voorzien van een Swiss Pass, zoals gebruikelijk uit in alle windrichtingen. De meest sportieven waagden zich aan een Schlittenfahrt (snelle tocht per sleetje) van Preda naar Bergün. Anderen gingen zich te buiten aan lange treinreizen naar Appenzell of Tirano.De volgende verblijfplaats was Martigny, die de groep met de Glacier Express via de Oberalppass bereikte. Niet zonder geluk, want twee dagen tevoren was de pas vanwege lawinegevaar nog gesloten geweest. De excursie vanuit Martigny ging naar de BAM, waar een eigen trein de smalspoorlijnen van Morges naar l’Isle en Bière bereed. Deze trip met fotostops bevatte een lunchpauze op het splitsingspunt in Apples, waar het culinaire hoogtepunt van de reis werd bereikt. De reeds goede groepssfeer werd daardoor nog aanzienlijk verbeterd. Op de vrije dag in Martigny putte een ieder zich uit in het bedenken en maken van originele en lange railtrips, zoals naar Centovalli, Le Châtelard, Genève en Zermatt.Vervolgens verplaatste de groep zich naar Luzern. Onderweg in Montreux wachtte een aangename verrassing: voor ons stonden twee historische eersteklasserijtuigen gereed, die achter aan de Regional Panoramic Express naar Zweisimmen werden gehangen. Hoewel de vervolgrit in de middag via Thun en Konolfingen naar Luzern wat verregende, kon ook deze dag dus niet stuk. De laatste vrije dag van deze winterreis bood nogmaals een variatie aan bestemmingen: Verkehrshaus in Luzern, Aarau, Engelberg, Zürich en vele andere.Omdat de terugreis pas om één uur in Basel begon, bedacht vrijwel iedereen nog een omweg naar deze stad. In het Hauptbahnhof werden allen een uur voor vertrek in of rond de restauratie aangetroffen voor nog een snelle lunch. Voordat men het goed en wel besefte, was de reis al weer afgelopen.

Welk predikaat verdient deze winterreis? Gezellig, het tweede lustrum waardig, een topper in de reeks? Ze zijn allemaal van toepassing. Een compliment aan organisator Geert Gorissen (die zelf niet meekon) en reisleider Paul Bosman. We kijken uit naar de elfde uitgave.