Verre reis naar Zuid Oost Azië

door Pleun Benard

In de ochtend van 20 oktober 2005 verzamelden zich 29 van de 32 deelnemers in de vertrekhal 3 van de luchthaven Schiphol voor de 13 uur durende vlucht SQ 323 naar Singapore. Aangekomen in de vroege ochtend van 21 oktober volgde de eerste kennismaking met het railvervoer in Zuid Oost Azië, de metro van het vliegveld Changi naar het centrum van Singapore. In het hotel vond de ontmoeting plaats met de drie overige deelnemers die de vliegreis op eigen gelegenheid hadden gemaakt. Om te kunnen acclimatiseren was er geen georganiseerd dagprogramma waardoor ieder de dag naar eigen inzicht kon besteden. De dag werd gezamenlijk afgesloten met een uitgebreid buffetdiner.Om 08:30 uur de volgende ochtend reisden we per trein van de Maleisische spoorwegen naar Tampin. Vandaar verder per bus naar Malakka, een stad die ook in de Nederlandse historie een belangrijke plaats inneemt. Dit komt onder meer tot uiting in het opvallende roodgeschilderde ‘Stadhuys’ en de grafstenen met Nederlandse namen in de (ruïne) van de St. Paul kerk. Na de lunch werd, onder leiding van een enthousiaste gids, een uitgebreide wandeling door de stad gemaakt. Vervolgens een busrit naar Kuala Lumpur. De vrije zondag werd besteed aan al of niet railgebonden activiteiten waaronder een bezoek aan de Petronas Towers, de hoogste twee naast elkaar staande kantoortorens ter wereld.Maandagochtend werden we allerhartelijkste ontvangen door de (vrouwelijke) manager van de PR afdeling van de Maleisische spoorwegen die er ook voor had gezorgd dat er een aantal treinhobbyisten aanwezig waren. Ons werd verteld dat de spoorwegen erg hechten aan een goede relatie met de hobbyisten. De werkplaats voor het onderhoud van het elektrische voorstadsverkeer kon worden bezocht. Leidinggevend personeel van de werkplaats gaf een uitgebreide toelichting op het hoe en waarom van de verschillende, relatief kleine series treinstellen en de inventiviteit die nodig is om dat op de baan te houden.Naast elektrische treinen voor het voorstadsverkeer beschikt Kuala Lumpur ook over enkele metrolijnen en een monorail. Naar Butterworth in het noorden van Maleisië rijdt slechts één passagierstrein per dag en dat is een nachttrein waardoor we dat traject grotendeels in het donker en slapend hebben afgelegd. Vanuit Butterworth werd per bus een uitstapje gemaakt naar het eiland Penang voor een bezoek aan de funiculair aldaar die vanwege de lengte uit twee secties bestaat zodat onderweg overgestapt moet worden. In het begin van de middag zetten we onze treinreis voort richting Bangkok. Bij het passeren van de grens tussen Maleisië en Thailand bij Padang Besar moest iedereen de trein verlaten voor het verrichten van de grensformaliteiten. Wel was er gelegenheid om het plaatsen van de Thaise loc voor onze trein te fotograferen. In Bangkok werden we opgewacht door een vertegenwoordiger van een Nederlands reisagentschap dat de treingedeeltes, bustransfers en toeristische activiteiten in Thailand voor ons had geregeld.Bangkok heeft een drietal metrolijnen waarvan er twee op viaducten zijn aangelegd en daarom Skytrain worden genoemd. Een rit met deze Skytrain is een goede manier om snel een indruk van de stad te krijgen. Vanuit het belangrijkste station van Bangkok, Hualompong, vertrekken treinen in verschillende richtingen.Om tijd te sparen en het 751 km lange traject van Bangkok naar Chiang Mai niet twee keer per trein af te moeten leggen, was ervoor gekozen om van Bangkok naar Chiang Mai te vliegen en per dagtrein terug te reizen naar Bangkok. Daardoor was er in Chiang Mai gelegenheid om een trainingkamp voor olifanten te bezoeken en een rit te maken op de rug van zo’n dier. Een lunch in het midden van een orchideeënfarm, een bezoek aan de Wat (tempel) Phra gevolgd door een uitstekend Thais diner op een boot verzorgd door een plaatselijk restaurant onder Nederlandse leiding was een leuke afwisseling.De volgende dag was bestemd voor de reis per dagtrein, een snelle exprestrein bestaande uit dieseltreinstellen, naar Bangkok. Met ruime vertraging werd uit Chiang Mai vertrokken, een vertraging die ook niet meer goed kon worden gemaakt. Vermoeid, maar weer een ervaring rijker, arriveerden we ’s zaterdagsavonds in Bangkok. Volgens afspraak melde ons lid Robert Boer zich de volgende ochtend in de lobby van het hotel voor de optionele trip per dieseltreinstel naar de Maeklong spoorweg. Velen uit onze reisgroep hebben dit meebeleefd en genoten van een dag tussen de lokale bevolking.Een bezoek aan Thailand zonder de brug over de rivier Kwai te bezoeken kan eigenlijk niet. De meeste toeristen doen dat per bus vanuit Bangkok omdat het sneller en comfortabeler is dan per trein. Alleen het traject van Kanchanaburi naar het eerstvolgende station na het passeren van de brug wordt dan per trein afgelegd, de trein is alleen op dat stuk zeer goed bezet. Met de SNE reis je waar mogelijk per trein, dus het gehele traject van Bangkok tot Nam Tok (het einde van de lijn) ging per trein. Hoewel rond de brug een hele toeristenindustrie is ontstaan, is een bezoek aan de verschillende erebegraafplaatsen toch indrukwekkend. Zeker als je daar vele Nederlandse namen bij aantreft. Interessant is dat het grootste deel van de brug, de boogoverspanningen, afkomstig zijn uit Java.Vanuit Bangkok werd per vliegtuig naar Ho Chi Minh City (Saigon) in Vietnam gereisd. Op het vliegveld werden wij met bloemen verwelkomd door onze gids die ons verder op onze hele reis door Vietnam zou begeleiden. Het 1726 km lange traject van Saigon naar Hanoi werd in etappes afgelegd zodat ook tijd beschikbaar was voor culturele aspecten en een uitstapje naar Da Lat voor een bezoek aan het restant van de lijn van Tap Cham naar Da Lat.Tijdens het voorbereiden van de reis werd door het reisbureau in Vietnam herhaaldelijk aangedrongen om bepaalde trajecten niet per trein maar per bus af te leggen. Ter plaatse werd duidelijk waarom. Van Saigon naar Danang werden we gevolgd door de bus die de transfers moest verzorgen. Dat gold ook voor het traject Danang – Hanoi. Helemaal of gedeeltelijk per bus reizen zou dus wat goedkoper zijn geweest maar voor treinhobbyisten vast niet zo leuk.De ochtend van de eerste dag van ons verblijf in Hanoi werd besteed aan een bezoek aan het depot van de Vietnamese spoorwegen in Yien Vien waar zowel normaal- als smalspoormaterieel is gestationeerd. De middag was ingeruimd voor een bezoek aan het wereldberoemde waterpoppentheater van Hanoi waarna we per bakfiets werden rondgereden langs de vele soorten winkeltjes in de omgeving van dat theater.De beloofde rit per speciale stoomtrein naar Dong Dang aan de Vietnamees/Chinese grens verliep wat anders dan verwacht. Een smalspoorloc bleek niet meer dienstvaardig te zijn. In plaats daarvan werd een normaalsporige tenderloc met rijtuigen gesteld. Het vermogen van de loc of de conditie van de loc, wat het precies was werd niet helemaal duidelijk, was onvoldoende om de rit geheel op eigen kracht te volbrengen. Daarom werd achteraan de trein een dieselloc gekoppeld om er zeker van te zijn dat we Dong Dan zouden bereiken. Meerdere stops waren nodig om water te nemen en/of de loc te restaureren. Op de stations waar dit plaats vond werden wij met veel belangstelling door de lokale bevolking bekeken. Om gekeerd was dat overigens ook het geval. Dat is ook een van de aardige dingen om met de SNE op reis te zijn, je komt vaak op plaatse waar de gewone toerist niet komt.De laatste dag van ons verblijf in Vietnam was gereserveerd voor een boottocht in Halong Bay. Per vroege trein eerst naar Haiphong in een dubbeldeksrijtuig waarin mensen langer dan 1,80 m moeten bukken om er door te kunnen lopen. Vervolgens per bus naar Halong. Op de terugweg naar Hanoi kwamen we, mede door of misschien wel dank zij enorme regen en onweersbuien, in een enorme verkeerschaos terecht. Daardoor kwamen we uren te laat aan in het restaurant waar het reisbureau een groots afscheidsdiner voor ons had georganiseerd. Als gevolg van de regen kwam dat niet helemaal tot zijn recht maar het was niettemin heel erg gezellig. Laat in de avond kwamen we moe maar voldaan in ons hotel aan. De volgende ochtend konden we het echter rustig aan doen omdat we pas in de middag uit Hanoi zouden vertrekken voor onze vliegreis naar Amsterdam. De overstap in Singapore bood degenen die dat wilden enkele uren de gelegenheid om nogmaals het centrum van Singapore te bezoeken. Voor anderen boden de faciliteiten op het vliegveld voldoende mogelijkheden om de wachttijd door te komen. Op 13 november 2005 vroeg in de ochtend zetten we weer voet op vaderlandse bodem. De deelnemers kunnen terugzien op een gevarieerde een geslaagde reis.