Lang (tram)weekend op hoge snelheid

door Rein de Graaf

Op de zonnige vrijdagochtend van 16 november 2007 verzamelen 33 deelnemers zich in de stationsrestauratie van Maastricht onder het genot van een kop koffie of thee, al dan niet met de bekende Limburgse lekkernij. De reis is er een van een nieuw concept waarbij de deelnemers veel vrije tijd hebben, zowel voor de SNE als de deelnemers een nieuwe uitdaging. En om ons improvisatietalent op de proef te stellen was personeel van zowel het Franse openbaar vervoer als de Duitse spoorwegen op het idee gekomen het werk neer te leggen. Het gezelschap ging desondanks vol goede moed op reis want het vervoer lag niet helemaal stil.Aanleiding van de reis was de in juni geopende hogesnelheidslijn tussen Parijs en Straatsburg. Rode of beter gezegd snelle draad van de reis was dan ook een rondrit over een aantal hogesnelheidslijnen, waarbij de steden Parijs, Straatsburg en Karlsruhe werden aangedaan. Met name Parijs en Straatsburg zijn steden die ook voor de niet-railliefhebber genoeg te bieden hebben. De bij de reis behorende gids bevatte voor beide partijen voldoende suggesties.

Vanuit Maastricht werd naar Luik gereisd, alwaar het nog in aanbouw zijnde HSL-station op de gevoelige plaat werd vastgelegd. Het station dat eind 2007 gereed had moeten zijn – ook hier loopt dus niet alles volgens planning – is een ontwerp van de architect Calatrava, die ook stations van Lyon, Zürich, Valencia en Lissabon op zijn naam heeft staan. Vandaar per Thalys naar Parijs. Na de bagage in het hotel tegenover het vernieuwde Gare de l’Est te hebben gestald, begon voor ieder het avontuur en de uitdaging. En er bleek toch veel mogelijk. Er reden metro’s, trams en bussen waarbij de frequentie per lijn verschilde van geen tot normaal. Bovendien was de informatievoorziening goed. En er was ook een positief aspect: vanwege de acties was het vervoer ‘libre’.Op zaterdagochtend werden tijdens het ontbijt de op vrijdag opgedane ervaringen uitgebreid uitgewisseld, waarna een ieder Parijs op zijn eigen manier ging verkennen. Maar niet alleen Parijs was interessant.

Zaterdag 17 november keerde de tram in Le Mans na jaren terug en het bleek ondanks de acties toch mogelijk dit feest bij te wonen. Een mogelijkheid waarvan ook dankbaar gebruik werd gemaakt. Het was een stralende dag om de stad op diverse manieren te verkennen. Koffie op een beschut terrasje in de zon behoorde zelfs tot de mogelijkheden. Ook deze dag hebben de deelnemers zich(zelf) al dan niet spoors kunnen vermaken zo bleek tijdens het geanimeerde ontbijt de volgende ochtend. Op diezelfde enigszins grijze zondagochtend verzamelde het gezelschap zich rond acht uur op de Gare de l’Est voor het tweede deel van de reis. Met een snelheid van 320 km/u spoedden wij ons door een enigszins mistig landschap naar Straatsburg alwaar wij om kwart voor elf arriveerden. Ook hier ruimschoots de tijd de stad en het tramnet te verkennen. Helaas moest de bagage wel mee want de bagagekluizen waren solidair met de actievoerders: ze staakten mee. Om 16:23 ging de reis per trein in een iets langzamer tempo verder richting Karlsruhe, waarbij in Appenweier moest worden overgestapt. Na aankomst was er genoeg tijd om zich op te maken voor het gezamenlijke diner in het hotel. Er werd uitgebreid gediscussieerd welk deel van het uitgebreide railnet in een ochtend kon worden bereden, waarbij het een uitdaging was zover mogelijk te komen. De gemaakte plannen konden op de laatste dag worden uitgevoerd. ’s Maandags om 15:00 kwam aan het individuele deel een eind en ging het per ICE met een overstap in Keulen richting Nederland.

Zo kwam er een eind aan een reis volgens een nieuw concept waarbij de deelnemers een groot deel van de reis zelf dienden in te vullen. Gezien de aangename gesprekken en discussies blijkt men hiertoe uitstekend in staat. Dus op naar een volgende reis volgens dit concept. Tot slot dank aan Geert Gorissen voor het organiseren van deze reis.