Excursie ‘Stoom aan de Warta’
door Geert Gorissen
Het is niet altijd eenvoudig aan de deelnemers exact te bieden wat men heeft belooft. Maar deze keer was het geen probleem om de belofte waar te maken van een grote hoeveelheid uitgekiende fotolocaties, sportieve exercities om de beste locaties te bereiken, vroeg uit de veren met weinig nachtrust en overnachting in ligwagen en eenvoudige hotels.
Misschien dat velen door de voorspelde ontberingen zijn geschrokken, want het waren maar 14 deelnemers die op zaterdagmorgen 31 maart in Poznan om 05.30, enigszins slaperig, uit de nachtrein stapten. Waar het normaal de regel is dat treinen te laat komen, waren we nu in de omstandigheid dat we een half uur te vroeg aankwamen. De zaterdag was voor iedereen ter vrije besteding, maar aangezien het nog pikdonker was en er een druilerige regen viel, begon iedereen toch maar in de stationscafetaria met een kopje Poolse koffie. In de loop van de dag werden door subgroepjes diverse reisdoelen bereikt. Een rit per reguliere stoomtrein naar Poznan, die getrokken werd door Ol49-7, of een rit naar het smalspoor van Plesew, dat ondanks tegensprekende berichten van de informatiedienst op Poznan, toch niet bleek te rijden. Maar er waren ook mensen die lekker in Poznan bleven, de historische binnenstad bezichtigden en vooral veel tramritjes maakten.De eerste avond bereikten we met een reguliere stoptrein (ruim 21 stops) Rzepin, van waaruit een bus ons naar een hotel in de Poolse binnenlanden bracht. Hier sloten we ons aan bij Poolse en Duitse collega-hobbyisten. In het hotel kwam de ondernemingsgeest van de ware NVBS-er boven. Er waren namelijk minder kamers in dit hotel dan benodigd… Tegen elven was er toch voor iedereen een bed gevonden en nadat ook de poezen en andere beesten uit de kamers verwijderd waren, kon iedereen aan een korte nachtrust beginnen.
De reveille was om 06.00, zodat we tenminste om kwart voor acht aan drie dagen stoomprogramma, met 2 verschillende locomotieven, konden beginnen. Onze trein bestond uit de Ok1-359 met een prachtige set van Donnerbüchsen en een gelede dubbeldekker-set in groene kleurstelling, terwijl de Ty3 de trekkracht vormde voor vier-assers uit de zeventiger jaren (met revisiedatum 31-03-01). De eerste dag werd op een spoorlijn zuidelijk van de Warta naar Gorzow gereden, waarna over de Ostbahn richting de grensplaats Kostrzyn werd gespoord. De andere dagen vormden diverse nevenlijnen rondom Miedzyrzecz het decor.
Het kontrast tussen de in de trein aanwezige bevolkingsgroepen had niet groter kunnen zijn. De relatief jeugdigen Polen kregen niet genoeg van fotostops. Met name de veelal gesloten stationsgebouwen, al of niet met mechanische seinen, moesten het decor vormen. En o wee, als er een halte werd overgeslagen! Ons vocabulaire is ook met enige Poolse woorden uitgebreid (die ik hier niet durf neer te schrijven), die geuit werden om bij de stops iedereen richting fotolijn te bewegen. De Duitsers, van middelbare leeftijd, schenen door hun eega’s losgelaten te zijn en deden in fanatisme voor de Polen niet veel onder. En zie daar onze eigen leden. Af en toe met enige slaafsheid de rest van de groep volgend (ook wij moesten achter de fotolijn), maar met name van afstand betrachtend, volop genietend, doch duidelijk beheerst onze plaatjes makend of het gebeuren beschouwend.
Na 3 dagen stomen was het welletjes en reisden we op 4 april per dagtrein terug. Doordat het vroege opstaan een gewoonte was geworden, bleef er nog gelegenheid om een kort bezoek aan Berlijn te brengen. Een stad die toeristisch en op spoorgebied te veel te bieden heeft voor zo’n korte stop.Was de reis echt zo uitputtend? Achteraf bezien zeker niet. Of het moet die ochtend zijn dat we om kwart over VIJF uit ons bed moesten, omdat de schoolbus voorafgaand aan het vervoer van de scholieren ons naar het station moest brengen.
Waren er ontberingen? Wel nee, de Poolse keuken is geen cuisine Française, maar zeer voedzaam. In de trein was koffie en bier te krijgen. Terwijl iedereen, tijdens de uitgelopen stop voor waternemen in Miedzychod, de plaatselijke ijsboer wist te vinden. De hotels hadden geen 3 sterren, maar de bedden hadden schone lakens en de kamers (voor sommigen) warm water.
Was de sfeer slecht? Wel nee, het is een plezier om van zo’n groep gezellige en begripsvolle hobbyisten reisleider te mogen zijn. Dus gaan we volgend jaar weer? Jazeker (als er tenminste meer deelnemers inschrijven)!