Tussen Villa San Giovanni en Messina op Sicilië worden de rijtuigen van getrokken dag- en nachttreinen overgezet. Rijtuigen van een Intercity Roma - Palermo/Siracusa worden aan boord gerangeerd van de treinveerboot. Villa San Giovanni, 13 juni 2012(foto: John Krijgsman).
In 1850 werd in de monding van de Forth in Schotland voor het eerst gebruik gemaakt van wat toen een ′drijvende spoorweg′ werd genoemd. Spoorwegveerdiensten verschenen daarna in vele honderdtallen over de hele wereld om spoorwegrijtuigen, goederen-wagens, soms locomotieven en zelfs trams over rivieren, meren en zeeën naar de overzijde te brengen. Rationalisering en de komst van nieuwe vaste oeververbindingen maakten een einde aan het bestaan van de meeste spoorwegveerdiensten. In Europa is nog maar een handjevol over, de meeste voor het overzetten van goederenwagens. Het overzetten van reizigerstreinen vindt nog maar op drie trajecten plaats.
John Krijgsman, de presentator van deze avond, heeft sinds 1972 vele overvaarten per spoorpont gemaakt en zo′n 30 treinveerhavens in Europa bezocht. Hij toont bijzondere aspecten van het samenspel tussen de sporen op de oevers, de spoor-ponten en de railvoertuigen. Die moeten onder vaak beweeglijke omstandigheden aan en van boord gerangeerd worden en de overtocht doorstaan. De schepen waren soms eenvoudige pontjes met ruimte voor twee goederenwagens, maar we zien ook mammoetveerboten waarin twee lange goederentreinen passen en moderne passagiersferry′s waarin een ICE-treinstel tussen touringcars en personenauto′s een plekje vindt.
In Puttgarden rijdt EC Hamburg - København de veerboot op voor de oversteek over de Fehmarnbelt naar Rødby in Denemarken, 10 juli 2010(foto: John Krijgsman)
