Mijnspoorwegen in Limburg & voormalig Nederlands-Indië

Sinds 1820 ligt er rails in Nederland, voor vrijwel iedereen onzichtbaar omdat ze onder de grond werd gebruikt in de Domaniale Mijn in Kerkrade. Later steeg het aantal mijnen in Limburg flink, de transportbehoefte groeide navenant. Stoomlocomotieven deden bovengronds nuttig rangeerwerk, maar onder de grond kon stoomtractie vanwege het ontploffingsgevaar niet gebruikt worden. Daar deden onder andere persluchtlocomotieven dienst en in mijnen met een laag gasgehalte ook wel elektrische locomotieven. Ook in onze toenmalige kolonie Nederlands-Indië bevond zich steenkool en daar begon het gebruik van rails al in 1949. De (technische) moeilijkheden waar men zich in Indië mee geconfronteerd zag waren anders dan in Limburg. De geografische spreiding van de ondernemingen was ook groter en ze konden anders dan in Limburg geen gebruik maken van de infrastructuur van de publieke spoorwegen. Problemen op de kapitaalmarkt leidden dan tot gebrekkige financiële deelname in mijnondernemingen en dat zien wij vertaald in een vervoersprobleem. Dit praatje gaat in op de ins- en outs van de steenkolenmijnbouw en haar spoorwegen.