Japanse bloemlezing: geleid openbaar vervoer bij tropisch weer, tussen kersenbloesem en door stuifsneeuw

Japan heeft op “Belangstellenden in het Spoor- en tramwegwezen” een speciale aantrekkingskracht. Daarom werd het land in het voorjaar van 2012 de bestemming voor mijn eerste grote reis tijdens het werkzame leven. Leidraad vormden de Tōkaidō, Sanyō en Kyūshū Shinkansenlijnen waarmee ik alle steden onderweg met geleid stedelijk openbaar vervoer heb bezocht tussen Tōkyō en Kagoshima in het zuiden. Trams, soms van voor de Tweede Wereldoorlog, worden afgewisseld door o.a. staande en hangende monorails en Maglev. In 2016 ben ik teruggeweest om op een zondagmiddag de monorail op het afgelegen tropische eiland Naha te bezoeken. Tot slot ben ik in de winter van 2018 met een kleine groep bij een collega op Shikoku, het kleinste van de vier hoofdeilanden, op bezoek geweest en heb dat bezoek omsloten door een intensieve treinrondreis in het koude noorden en westen van Japan. Pleisterplaatsen waren uiteraard opnieuw de steden met een tram, metro of lokaalspoorweg. Een meter sneeuw heeft toch wel enige invloed op de kwaliteit van de dienstuitvoering van treinen en trams. U begrijpt dat dit te veel materiaal is voor een avond. Daarom heb ik uit de drie reizen een bloemlezing samengesteld waarin de veelkleurigheid en de grote diversiteit van het Japanse geleide openbaar vervoer aan bod komt.