Japanse bloemlezing

Geleid openbaar vervoer bij tropisch weer, tussen kersenbloesem en door stuifsneeuw

Japan heeft op “Belangstellenden in het Spoor- en tramwegwezen” een speciale aantrekkingskracht. Daarom werd het land in het voorjaar van 2012 de bestemming voor mijn eerste grote reis tijdens het werkzame leven. Leidraad vormden de Tōkaidō, Sanyō en Kyūshū Shinkansenlijnen waarmee ik alle steden onderweg met geleid stedelijk openbaar vervoer heb bezocht tussen Tōkyō en Kagoshima in het zuiden. Trams, soms van voor de Tweede Wereldoorlog, worden afgewisseld door o.a. staande en hangende monorails en stedelijke Maglev.

In 2016 ben ik teruggegaan om op een zondagmiddag de monorail op het afgelegen tropische eiland Naha te bezoeken.

Daarna ben ik in de winter van 2018 met een kleine groep op bezoek geweest bij een collega op Shikoku, het kleinste van de vier hoofdeilanden. Dat bezoek hebben we omsloten door een intensieve treinrondreis in het koude noorden en westen van Japan. Pleisterplaatsen waren opnieuw zoveel mogelijk de steden met een tram, metro of lokaalspoorweg. Een meter sneeuw bleek zelfs in Japan toch wel enige invloed op de kwaliteit van de dienstuitvoering van treinen en trams te hebben.

In de zomer van 2019 ben ik opnieuw met een paar collega’s afgereisd om enkele activiteiten te herhalen die de vorige keer niet gelukt waren. De reis is verder aangevuld om in elke windrichting het uiterste station aan te doen, enkele bijzondere activiteiten langs de westkust te ondernemen, veel speciale treinen te gebruiken en het noordereiland Hokkaidō qua spoor helemaal af te vinken.

U begrijpt dat deze 8 intensieve weken te veel materiaal hebben opgeleverd voor één avond. Daarom heb ik uit alle reizen een bloemlezing samengesteld waarin de veelkleurigheid en de grote diversiteit van het Japanse geleide openbaar vervoer aan bod komt.