Het IJzeren Paard

Filmavond, gepresenteerd door Ton Pruissen

Mijn Moeder zong vroeger dit lied voor mij:

Vrolijk rent door bos en beemden,
′t IJzeren paard maar lustig voort
Krachtig snuivend, dart′lend briesend,
door geen zweepslag aangespoord.
Altijd is ons zwartje klaar,
om te hollen, hollen maar.

Ik ga deze avond dit lied niet zingen, dat kan ik u niet aandoen. Nee, ik laat de locomotieven zingen en dansen.
Een Garratt houdt van gothic, en suikerlocomotiefjes zijn gek op minimal music. De Krautrock van Jane past wonderwel bij Turkse stoom. En als het einde daar is, op de schrootplaats bij de snijbranders, gillen de locomotieven het uit van pijn, begeleid door Alice Cooper.

Ton Pruissen, Bulgarije, oktober 2016

Ton Pruissen, Anklam, DDR, juli 1967