Verslag ‘Boemelen in de buurt’

door Ger Broekema

Voor het eerst ga ik mee met een meerdaagse reis van de SNE. Volgens het programma komt er van alles langs:  ICE, stoptrein, historische diesel en stoom, smalspoor, regionale en stadstrams. Ik ben benieuwd.

Zaterdag 18 juni 2022 rond 8 uur verzamelen we in de hal van Utrecht Centraal om met ICE 255 richting Keulen te vertrekken. Echter… die rijdt niet, dus via Venlo, Keulen en Koblenz komen we een uur later dan gepland aan in Saarbrücken. Voordeel: alle tijd om elkaar te leren kennen! Na de incheck in het hotel maakt iedereen zich op voor het gezellige welkomstdiner en kijken we terug op onze eerste echte ‘boemeldag’. Zondagochtend vertrekken we met de tram van 9.20 uur richting Lebach. Er volgt een mooie rit langs dorpen, akkers, weiden, heuvels en bossen, deels over een voormalige spoorlijn. Dit alles geeft deze lijn het karakter van een interlokale tram. Met een tropische 35°C rijden we richting Neunkirchen. Daar steekt een machinist zijn hoofd uit het cabine en vraagt: “Sind Sie von der NVBS?” Onze verbaasde reactie is ..”eh, ja.” De man blijkt vrijwilliger bij de Ostertalbahn en is op de hoogte van ons bezoek. In Ottweiler staat de museumtrein van deze 21 km lange lijn klaar. Hoogtepunten genoeg tijdens deze rit: meerijden op de dieselloc (een Köf), Kaffee mit Kuchen, fotostops en schijnvertrekken. De vrijwilligers van deze museumlijn doen al het mogelijke om het ons naar de zin te maken. Na een rondleiding in het depot en een lunch met hete goulashsoep in een nog hetere trein gaan we terug.

Met Walvis of sigaar (2 dieselmotorwagens van de SNCF) boemelen we maandagochtend  naar Straatsburg. Alles gaat op tijd, later zal blijken dat dit eerder uitzondering dan regel is. Daar zwermen veel NVBS’ers uit: te voet, per tram of trein. Mulhouse lonkt met tram of spoorwegmuseum, Straatsburg met terrassen in de binnenstad of een rit per tram over de Rijn naar het Duitse Kehl. Na een warme nacht vanwege een kapotte airco gaat iedereen op pad, het is een vrije dag. Met het Duitse 9-Euro-Ticket breng ik een bezoek aan Baden-Württemberg: Freiburg, Karlsruhe en Stuttgart. Veel trams, treinen, vertragingen en… heel veel reizigers!

Woensdag is weer boemeldag! Van Straatsburg door de Vogezen richting Luxemburg. Station Straatsburg heeft die ochtend last van uitval van wissels en seinen. Onze trein rolt met 90 minuten vertraging binnen, waarna de reis richting Épinal begint. Hotsend en botsend over korte railstaven bereiken we Saint-Dié, waar we plotseling moeten overstappen. Na Épinal (14 minuten i.p.v. de geplande 2 uur lunchtijd) naar Metz. De stad imponeert met een mooi stationsgebouw en een trambussysteem met veelkleurig materieel op de vrije baan. In de avond loopt heel Luxemburg uit voor een open-air feest met muziek en vuurwerk voorafgaand aan de nationale feestdag, de verjaardag van de groothertog. Donderdag 23 juni, ‘National Feierdaag’ is een vrije dag voor ons, maar ook voor alle Luxemburgers. Er rijden minder treinen, toch vindt iedereen zijn weg wel op het CFL-net of de grens over naar Trier.  ’s Avonds is het afscheidsdiner in opperbeste sfeer.

De laatste dag begint om 8.04 uur en zal laat eindigen, maar dat weten we dan nog niet. Vandaag maken we een excursie naar de museumlijn Fond-de-Gras en de Minièresbunn bij Differdange. Geheel volgens plan worden we in Pétange opgehaald met ex-CFL railbus Z151. Na een fotostop en schijnvertrek bereiken we het museumterrein voor een rondleiding. Later volgt de Minièresbunn, een mijnspoortrein op smalspoor met zeer zware spoorstaven. Tot onze verrassing leggen we een deel van het traject af met stoom. Ondergronds gaat het elektrisch. Er wordt een fotostop en een schijnvertrek voor ons geregeld. De lunchtijd wordt gebruikt om reisleider Rob te bedanken voor zijn inzet.

Op de terugweg in Trois-Ponts slaat het noodlot toe. Er is  geen treinverkeer richting Luik mogelijk, er zijn seinkabels vernield. Na 5½ uur wachten met stortregen en onweer staan we nog steeds op Aywaille. Dan maar per lijnbus naar Luik. Zo kan de één nog net naar huis en slapen 18 deelnemers nog een nacht naast het station van Calatrava in een hotel. Zaterdag 25 juni is iedereen moe, maar voldaan weer op het honk.

Dank aan iedereen van de Ostertalbahn en Fond-de-Gras en Rob Zoomer, die ons prima heeft begeleid. Waarschijnlijk heeft hij niet vermoed dat zijn woorden ‘Niet op zijn snelst van A naar B’  in het programmaboekje op deze manier uit zouden komen!