Beschrijving
In de jaren ’50 nam het zakenverkeer sterk toe als gevolg van de toenemende (West-)Europese samenwerking die zou resulteren in de EEG. Maar tegelijkertijd nam de competitie tussen het spoor en de luchtvaart voor zakenreizen ook toe. Om dit het hoofd te bieden bedacht de president-directeur van de NS, F.Q. den Hollander, de Trans Europ Express (TEE), snelle comfortabele treinen die de belangrijke steden in Europa moesten verbinden. Den Hollander koos voor dieseltreinstellen omdat lang niet alle verbindingen doorgaand waren geëlektrificeerd. Keren in kopstations (“kopmaken”) kostte bovendien minder tijd. Douanehandelingen vonden plaats in de trein om oponthoud aan de grens te voorkomen. De eerste TEE treinen reden in 1957 en tot 1965 waren het alleen internationale diensten. Daarna werden ook binnenlandse treinen opgenomen in het net, o.a. Le Mistral tussen Parijs en Nice. Uiteindelijk zijn er 67 TEE verbindingen geëxploiteerd, maar niet tegelijk. Daarvan reden er 32 in Frankrijk, waarvan 22 binnenlands. Onder de Franse TEE’s waren ook de laatste tussen Parijs en Brussel die nog reden in 1995.
De Franse TEE-treinen worden behandeld in deze dvd. Grotendeels met kleurenopnamen. Op de oudere beelden zijn vooral dieseltreinstellen te zien, inclusief de Nederlandse-Zwitserse TEE, die ruimschoots aan bod komt. Vanzelfsprekend komen ook de oorspronkelijke Franse dieseltreinen langs die in 1964 verdwenen uit de TEE dienst vanwege het ontbreken van airco. Niet alle opnamen zijn overigens in Frankrijk gemaakt. We zien, na beëindiging van hun TEE-diensten. de Italiaanse dieseltreinstellen ook in het zuiden van Italië en de Zwitserse TEE-treinstellen in de grijze EuroCity kleurstelling in Zwitserland. We krijgen ook de voorlopers van Le Mistral te zien, zelfs met stoom langs de Riviera. En Le Capitole, die hier met 200 km/h in de oorspronkelijke rode kleurenstelling rijdt. Er zijn volop beelden van de mooie Franse Inox rijtuigen, zowel tussen Parijs, Brussel en Amsterdam (PBA) als Parijs en Nice (Mistral ’69). Vaak zijn deze treinen voorzien van twee generatorwagens voor de airconditioning. Te zien is dat deze wagens niet altijd netjes aan het eind van de trein reden. De afscheidsrit van de bijbehorende viersysteem locomotief CC 40100 met zijn fraaie vormgeving door Paul Arzens, komt ook in beeld, inclusief beelden van het enige uitstapje dat deze loc in Nederland maakte. Misschien nog mooier dan de Inox rijtuigen waren de Franse ‘Grand Confort’ rijtuigen. Samen met de CC 6500 (zeg maar de grote broer van onze 1600) in kleuren van Paul Arzens vormden ze een prachtig geheel, geschikt voor 200 km/u. De laatste TEE-treinen reden in de eerste helft van de jaren ’90 tussen Parijs en Brussel. Maar het einde is in zicht, sommige Inox rijtuigen zijn tot de tweede klasse gedegradeerd. Voortaan moesten we het doen met EuroCity.
Deze dvd is ruim een uur genieten van de mooiste treinen van Europa. De treinen zijn allang vervangen door TGV en ICE zodat TEE inmiddels pure nostalgie is. De Inox rijtuigen rijden in Noord-Afrika hun laatste kilometers. De locs staan in het museum of trekken goederentreinen. Alleen het Zwitserse treinstel rijdt nog z’n rondjes, weer in de oorspronkelijke kleur teruggebracht.
Uit de bibliotheek:
Die Geschichte des TransEurop Express door Maurice Mertens en Jean-Pierre Malaspina
Trans Europ Express door G.L.S. Willemse
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.